De concepten van het “innerlijke kind,” de “ouder,” en de “volwassene” komen voort uit transactionele analyse, ontwikkeld door de Amerikaanse psycholoog Eric Berne.
De “ouder” slaat informatie op die is ontvangen tijdens het opvoeden door ouders, voogden of andere gezaghebbende volwassenen. Dit zijn sociale normen en gedragsregels, moraliteit en geboden. De belangrijkste boodschappen van deze toestand zijn: “Ik moet,” “Het is nodig,” “Dat mag je niet doen,” en “Doe niet zo dom.”
De “volwassene” is de meest vredige gemoedstoestand. Het bevat het vermogen om objectief naar dingen te kijken en de werkelijkheid te beoordelen op basis van eigen ervaringen en observaties. De volwassene is kalm en zelfverzekerd, neemt snel beslissingen en gedraagt zich passend naar zichzelf en anderen.
De toestand van het “innerlijke kind” wordt rond de leeftijd van 4-5 jaar in de geest geprent. Het is verantwoordelijk voor originaliteit, nieuwsgierigheid en creativiteit, evenals voor het ontvangen van aangename emoties. Indrukken, vreugdevolle momenten en dromen betekenen veel voor het innerlijke kind, dat probeert de regels te overstijgen om iets nieuws te bedenken.
Het innerlijke kind bestaat in elke persoon. Het kan echter moeilijk zijn om in contact te blijven met dit kind vanwege traumatische situaties, zoals het verlies van een dierbare, een echtscheiding van de ouders, of gevoelens van controle en beperking.
Wanneer een persoon opgroeit, neemt de innerlijke ouder het over en laat deze hen niet genieten van kleine dingen of iets irrationeels doen. Mensen staan zichzelf steeds minder toe fouten te maken. De ouder domineert zelfs de innerlijke volwassene, waardoor een persoon het vermogen verliest om een nauwkeurig beeld van de situatie te krijgen. Ze blijven de grenzen van anderen schenden en vertellen anderen wat ze moeten doen, terwijl ze niet weten hoe ze hun eigen grenzen moeten stellen en gemakkelijk onder de invloed van iemand anders vallen.
Jeugdtrauma’s kunnen een persoon zijn hele leven beïnvloeden. Wanneer ze in een moeilijke situatie terechtkomen, zelfs die op afstand lijkt op een pijnlijk moment uit hun jeugd, kunnen ze in dezelfde emotionele toestand vervallen. Van buitenaf kan het lijken alsof ze zonder reden van streek zijn, zich aanstellen of plotseling gesloten worden.
Om in contact te komen met je innerlijke kind, is het cruciaal om aan je jeugdtrauma’s te werken: herinner je de situaties uit je jeugd die negatieve gevoelens veroorzaakten, analyseer ze en probeer ze te begrijpen.
Een vorm van familieopstellingstechnieken kan helpen: terwijl je zit, stel je voor dat je ouder voor je zit en vertel hen over je gekwetste gevoelens. Plaats jezelf dan in de schoenen van je ouder, stel je voor dat je in hun rol zit en probeer naar je eigen woorden namens hen te luisteren.
Op dat moment realiseer je je misschien waarom je ouder dit of dat deed. Geef jezelf als ouder feedback, praat over je gevoelens en neem dat in je op.
Opstellingen helpen je de gevoelens en motieven van anderen beter te begrijpen en brengen een innerlijk gevoel van verzoening, acceptatie en liefde. Je kunt je ook voorstellen dat je ouder je een cadeau geeft. Je kunt zelfs daadwerkelijk het cadeau kopen dat je hebt bedacht als symbool van ouderlijke liefde en zorg.
Het is ook essentieel om aan je perceptie van de werkelijkheid te werken. Wanneer je merkt dat iets niet klopt, maar het triggert negatieve emoties van binnen, is het belangrijk om te pauzeren, de sensaties te volgen, ze te benoemen en te begrijpen waar ze vandaan komen. Projecteer je een situatie uit het verre verleden op je vriend, familie of collega?
Constante observatie en aandacht helpen de innerlijke volwassene te ontwikkelen terwijl je in vrede bent met het innerlijke kind.
Kinderen worden vaak in een positie geplaatst waarin hun stem niets betekent en ze volgens de regels van iemand anders moeten leven. Daarom is het als volwassene essentieel om je persoonlijke grenzen te stellen. Om dit te doen, moet je leren “nee” te zeggen tegen anderen.
Het belangrijkste voor het innerlijke kind is om hen te laten doen wat ze willen en wat ze leuk vinden. Het kan een creatieve hobby zijn, zelfs als je er niet goed in bent. Het innerlijke kind is een enorme levensbron, die helpt je ware verlangens te realiseren en doelen te bereiken.
Probeer eens vanuit een ander perspectief te kijken naar de dingen die je elke dag ziet: kijk naar de bloemen buiten, merk op hoe mooi en anders ze van dag tot dag zijn, laat jezelf weer eens als een kind gedragen, doe eens gek en heb vooral veel plezier.
